Ο Ιωάννης Μεταξάς και οι μαθητικές παρελάσεις

Τα τελευταία χρόνια με την ευκαιρία κάθε επετειακού εορτασμού του Ελληνικού Έθνους εμφανίζονται διάφοροι κονδυλοφόροι πανειδήμονες επί των ιστορικών, πολιτικών, γλωσσολογικών, επιστημονικών κλπ θεμάτων και πασχίζουν να διαφωτίσουν τον λαό  σχετικά με τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα, του νεότερου ελληνισμού. Ένα από αγαπημένα τους θέματα είναι οι μαθητικές παρελάσεις, οι οποίες κατά την άποψη τους είναι μιλιταριστικές και καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η άποψη αυτή για τις παρελάσεις είναι καθ’ όλα σεβαστή, ο καθένας άλλωστε μπορεί να υποστηρίζει ό,τι θέλει, αρκεί τα επιχειρήματα του να μην είναι σαθρά, αντιεπιστημονικά και ψευδή.  Αλλά ας δούμε πως τοποθετεί το ιστορικό των μαθητικών παρελάσεων, ένας από τους πιο αντιπροσωπευτικούς εκπροσώπους των «διαφωτιστών», ο προσφάτως ιαθείς «Ιός της Ελευθεροτυπίας» :

«Η παράδοση των μαθητικών παρελάσεων είναι πολύ παλιά στη χώρα μας. Οι ρίζες της φθάνουν στον προηγούμενο αιώνα. Οι πρώτοι που παρέλαυναν ήταν οι φοιτητές σε στιγμές εθνικής κινητοποίησης. Τα σχολεία εμφανίζονται παραταγμένα στην εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου 1924, ημέρα που συνέπιπτε με την ανακήρυξη της Δημοκρατίας. Τα επόμενα χρόνια αναφέρονται μόνο πρόσκοποι και μαθητές στρατιωτικών σχολών που πλαισιώνουν τη στρατιωτική παρέλαση. Το 1932 στην Αθήνα τα σχολεία συμμετέχουν μαζί με τους προσκόπους, τη "φρουρά της πόλης" και τις "εθνικιστικές οργανώσεις" σε παρέλαση ενώπιον επισήμων στον Άγνωστο Στρατιώτη.

Όμως για πρώτη φορά η μαθητική παρέλαση παίρνει χαρακτήρα επίσημο και συμπληρωματικό ως προς τη στρατιωτική, από το 1936.»

(η επισήμανση των λέξεων με εντονότυπη γραφή (bold) είναι του συγγραφέα του παρόντος άρθρου)

Στις παραπάνω παραγράφους το μόνο που είναι 100% αληθές είναι η αρχική τοποθέτηση, δηλαδή ότι η «Η παράδοση των μαθητικών παρελάσεων είναι πολύ παλιά στη χώρα μας» από εκεί και κάτω ξεκινά η διαστρέβλωση: 

Ψεύδος 1^ον «Τα σχολεία εμφανίζονται παραταγμένα στην εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου 1924, ημέρα που συνέπιπτε με την ανακήρυξη της Δημοκρατίας.»

Ο Ιός τοποθετεί την πρώτη συμμετοχή μαθητών σε παρέλαση το 1924 και μάλιστα προσπαθεί να την «δικαιολογήσει» συνδέοντας την με το δημοψήφισμα κατά της βασιλείας!  Επιπλέον δεν παραθέτει καμία πηγή για το γεγονός. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική αφού η πρώτη καταγεγραμμένη μαθητική παρέλαση με την συμμετοχή 1.000 παιδιών είναι στα τέλη του 19^ο αι., και συγκεκριμένα στις 25/3/1899, ας δούμε το σχετικό δημοσίευμα της εποχής :

26/3/1899 ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ «ΕΜΠΡΟΣ»

Οι μαθηταί των Νομαρχιακών σχολείων

Μετά την δοξολογίαν τα παρατεταγμένα σώματα παρήλασαν με την μουσική επί κεφαλής διά της οδού Σταδίου.

Ιδιαιτέραν αίσθησιν έκαμεν η πρώτην φοράν εφέτος γενομένη παρέλασις των μαθητών των νομαρχιακών σχολείων Αττικής κατά τετράδας βαινόντων με την ελληνικήν σημαίαν εμπρός.

            Οι μικροί μαθηταί, ζωηροί, ευσταλείς, με κανονικώτατον βάδισμα, με υπαξιωματικούς ιδικούς των, διακρινομένους δία το υπερήφανον των παράστημα και τήν σοβαράν των επισημότητα, έψαλλον πατριωτικά άσματα μεταδίδοντα παντού την συγκίνησιν και τον ενθουσιασμόν.  

            Η παρέλασις εκείνη των χιλίων παιδίων έδωκε μίαν εξαιρετικήν ζωήν εις την εορτήν και τρόπον τινά αναπτέρωσε τάς ελπίδας άι οποίαι πρέπει να στηρίζονται εις το μέλλον.

Ψεύδος 2^ον «Όμως για πρώτη φορά η μαθητική παρέλαση παίρνει χαρακτήρα επίσημο και συμπληρωματικό ως προς τη στρατιωτική, από το 1936»

           

Ο Ιός υποστηρίζει ότι για πρώτη φορά η μαθητική παρέλαση παίρνει χαρακτήρα επίσημο το 1936, πράγμα που είναι εντελώς ψευδές διότι ήδη από τον επόμενο χρόνο της πρώτης μαθητικής παρέλασης η συμμετοχή των μαθητών ήταν υποχρεωτική (συμμετείχαν περισσότεροι από έξι χιλιάδες μαθητές!) σύμφωνα με το επίσημο πρόγραμμα του Υπουργείου, και όχι μετά από πρωτοβουλία κάποιου μεμονωμένου προσώπου (όπως την πρώτη φορά που ήταν ιδέα και πρωτοβουλία του σχολικού επιθεωρητή κ. Μιχαλόπουλου). Αλλά ας δούμε το σχετικό δημοσίευμα:

26/3/1900 ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ «ΕΜΠΡΟΣ»

Η συγκέντρωσις των μαθητών

Συμφώνως πρός το πρόγραμμα, του Υπουργείου η συγκέντρωσις των μαθητών εν τη πλατεία της Ομονοίας ήρξατο την 9ην πρωινήν ώραν, εξεκίνησαν δε πάντες βαδίζοντες κατά τετραδάς και ηγουμένης της μπάντας της Μουσικής Εταιρίας κατευθύνθησαν διά της οδού Σταδίου και Ερμού εις τον μητροπολιτικόν ναόν έξωθεν του οποίου παρετάχθησαν κατά φάλαγγας.

            Η διέλευσις των μαθητών φερόντων ωραιοτάτας ομοιομόρφους στολάς και τα εθνικά σήματα επί της κομβιοδόχης και αδόντων πατριωτικά άσματα, προκάλει ζωηράν συγκίνησιν και άπειρα χειροκροτήματα. Πάντες οι μαθηταί των τε Δημοσίων και Ιδιωτικών Λυκείων υπερβαίνουν τους εξακισχιλίους. Εκάστου σχολείου ηγείτο και εις σημαιοφόρος κρατών την κυανόλευκον.

Βλέπουμε λοιπόν ξεκάθαρα ότι δεν μπορεί να γίνει λόγος για δημιουργία των μαθητικών παρελάσεων από το καθεστώς Μεταξά ούτε καν για θεσμοθέτηση από αυτό, διότι αυτή έχει ήδη γίνει από το 1900, είναι επομένως εκ του πονηρού η ταύτιση των μαθητικών παρελάσεων με τα  δικτατορικά καθεστώτα. Έτσι οι εθνομηδενιστές δημοσιογράφοι, καθηγητές, πολιτικοί και λοιποί προπαγανδιστές της παγκοσμιοποίησης, του «πολυπολιτισμού» της «διαφορετικότητας» και γενικότερα της οικειοφοβίας, μπορούν να επιχειρηματολογούν εκθέτοντας με ειλικρίνεια τις πραγματικές τους θέσεις σχετικά με τις παρελάσεις, δηλαδή την απέχθεια που τρέφουν για  κάθε μορφή συλλογικής εκδήλωσης της κοινωνίας, πολλώ δε μάλλον όταν αυτή η εκδήλωση αναφέρεται άμεσα σε ένα ιστορικό γεγονός του Ελληνικού Έθνους. Αυτό που ενοχλεί ιδιαίτερα τους παραπάνω αποδομητές είναι η προάσπιση και διάδοση κάθε μορφής υπερατομικής συλλογικότητας που υπερβαίνει το άτομο, δηλαδή κάθε πράξη κοινωνίας από την πιο βασική αυτή που δημιουργείτε ανάμεσα σε έναν άνδρα και μια γυναίκα μέχρι αυτές προκύπτουν σε ένα ολόκληρο λαό δηλαδή την συλλογικότητα του έθνους και της θρησκείας. Οι μόνες υπερατομικές συλλογικότητες που ευνοούνται στο καθεστώς της παγκοσμιοποίησης είναι αυτές που έχουν ως σκοπό τους να στραφούν εναντίον των παραπάνω ευρύτερων κοινωνικών συλλογικοτήτων. Τέτοια παραδείγματα είναι οι πάσης φύσεως οργανώσεις «δικαιωμάτων» των μειονοτήτων π.χ. οι οργανώσεις των Gay και γενικότερα όλων των LGBT[1] ατόμων, των Brights[2] (δηλαδή των άθεων και γενικότερα όλων όσων αντιμάχονται το θειο και τις θρησκείες) και φυσικά οι πάσης φύσεως οργανώσεις και ΜΚΟ που έχουν ως εχθρό καθετί που αποτελεί στοιχείο της εθνικής ταυτότητας ενός λαού.

---

[1] Τα αρχικά LGBT, Lesbian-Gay-Bisexual-Transgender αναφέρονται συνολικά στα Λεσβιακά, Ομοφυλόφιλα, Αμφισεξουαλικά και Τρανσεξουαλικά άτομα.

[2] Ο όρος Μπράιτ δηλαδή «λαμπεροί, έξυπνοι» υιοθετήθηκε το 2003 από μια ορισμένους οργανωμένους αθεϊστές άθρησκους κλπ με σκοπό να παράσχει έναν ευρύτερο νέο όρο με θετική χροιά, όπως ακριβώς ο όρος Gay για τους κίναιδους.